هر انساني از ديدن خودش و زيبايي‌هايش در آينه لذت مي‌برد. حتي بين اقوام ابتدايي و سرخپوستي نيز اين ميل به ديده‌شدن وجود داشته و قوم كواكي‌بوتل يا دوو سرمست از وجهه خواهي بودند و وقتي كسي آنها را تحقير مي‌كرد اموالش را به غارت مي‌بردند. بنابراين اين مسئله تنها در جامعه ما نيست بلكه در تمام دنيا سابقه تاريخي دارد و افراد سعي مي‌كنند به عناوين مختلف خود را مطرح كنند و بنمايانند.
در مورد عشق و علاقه بيش از حد افراد به چهره‌هاي هنرپيشگي و بازيگري هم بايد بگويم اين ميل در برخي‌ها به‌صورت بزرگ‌تر وجود دارد؛ نحوه آرايش و پوشش جوان‌هاي امروزي نشانگر همين است. الگو گرفتن از بازيگرهاي معروف و نزديك كردن شكل و شمايل خودشان به اين افراد نشان مي‌دهد كه اين دسته از آدم‌ها به هر طريقي مي‌خواهند وارد اين دنياي رنگارنگ شوند. اين موضوع بُعد اجتماعي دارد. امروز اگر اين پديده بيشتر به چشم مي‌خورد به‌خاطر اين است كه فراگير‌تر شده است. فرد براي اينكه بين دوستان و آشنايان خودش بگويد كه عضو صفحه فلان هنرپيشه معروف در شبكه‌هاي اجتماعي است تلاش و كوشش مي‌كند و در شبكه‌هاي اجتماعي وقت مي‌گذارد.
اين ميل در نگاه اول ممكن است ايرادي نداشته باشد اما گاهي مراجعه مداوم به صفحات چهره‌هاي فرهنگي، ورزشي و هنري موجب سرخوردگي مي‌شود و حتي شايد غم ناشي از عدم‌تطابق زندگي شخصي اجتماعي افراد با دنيايي كه براي خودشان مي‌سازند بحران‌هاي اجتماعي به‌وجود مي‌آورد اما اين وسط يك نگراني وجود دارد و آن اينكه افرادي با اين تمايلات شديد، اگر دائما در اين صفحات حضور پيدا كنند چه سرنوشتي پيدا مي‌كنند؟
جواب بسيار ساده است: «سرخوردگي» و اين آسيبي است كه اين روزها در تعداد افراد زيادي مي‌بينيم. نكته پاياني و مهم اما اين است كه اين حضور پيگيرانه چه منفعتي براي طرف مقابل دارد؟ جواب اين است كه اين موضوع باعث بالا رفتن فالوئرها، لايك‌ها و حمايت از زياد ديده‌شدن طيف چهره‌هاي شناخته شده مي‌شود و اين طيف متأسفانه برايشان اصلا مهم نيست كه طرف مقابلشان كه همان هوادارانشان باشند در مقابل اين مراجعه‌هاي زياد به صفحات شبكه‌هاي اجتماعي‌شان چه آسيب‌هايي را متحمل مي‌شوند.
- جامعه‌شناس
نظر شما